Буква Ё

корова произносится через «о», жи-ши произносятся через «и», ещё попытки будут?

гласные наоборот постепенно впиливают

на примере «ё» это заметно, да

Ахахаха, что ты делаешь, прекрати!

приведите хотя бы 2-3 примера, где оно не работает, конкретно про исключения в виде «что, чтобы», я уже упомянул

Да ты что! А я и не знал

моего мл. сына зовут Артём. Да, такое вот редкое имя...

«Само слово не является широко распространенным» это не «слово является редким именем».

Попроси своего мл. сына перенастроить тебе парсер языка.

Ты много чего упустил

Например? А то тут уже «корову» в пример привели, хорошо хоть не «собаку».

корова произносится через «о»

Ты из Костромы?

В школе у меня было 4 по русскому языку. И я всегда проверял согласно правилу «как слышится, так и пишется». Пунктуацию таким правилом проверить не удаётся, поэтому 4, а не 5.

Я больше боюсь потерять духовность, игнорируя ё :(

Да, потеря духовности сейчас чревата... :D

из Москвы. «корова» произносится через «о». если кто-то произносит это слово через «а», это его личные проблемы/проблемы обитателей в его местности, но не языка

Растение есть - лён. А если без Ё, то как?

мне слышится «тся», а не какие не «ца», где вы букву «э»

пишэца

откопали, для меня, вообще - загадка

Здравствуй

«здравствуй» так и произносится

солнце

буква л слегка редуцирована, -лнце произносить не то чтобы просто, но произношение как «сонце» — неправильное, попробуйте, сразу поймёте что «л» в слове «солнце» таки вполне есть

корова произносится через «о», жи-ши произносятся через «и», ещё попытки будут?

Открой для себя IPA.

«корова» произносится через «о».

проблемы/проблемы обитателей в его местности, но не языка

Я знала, что центральная Россия о-кает, но не до такой же степени.

http://slovonline.ru/slovar_el_fonetic/b-11/id-53935/korova.html

4) Фонетическая транскрипция слова корова : [кар`ова]

В Украинском как слышется так и пишется. Там, кстати, нету буквы ё, зато есть «ьо». :)

Национальная ассоциация пауэрлифтинга IPA-Россия

Зачем? причём тут произношение слов?

Фонетическая транскрипция слова корова : [кар`ова]

ну молодцы, что ещё сказать, составляют словари, не умея говорить на русском языке

ну молодцы, что ещё сказать, составляют словари, не умея говорить на русском языке

Ты слово «ковёр» тоже через «о» произносишь? Самому не смешно от своего говора?

ящитаю(сленг), «Ё» нужна
как и всякие там умляуты в немецком, чешском и пр.
но при печать ее не юзаю.
Тянуться далеко.

Может я чего упустил?

Много чего, например: «парашют», «жюри».

В Украинском как слышется так и пишется.

А еще нет этого их -тся -ться: «робиться», «пишеться», «розвивається»

Ты слово «ковёр» тоже через «о» произносишь

если в слове «корова» произношу полудифтонгом, ближе к «о», то в слове ковер у меня вполне отчётливое «о» и не смешно ни разу

Много чего, например: «парашют», «жюри».

парашют, да, пожалуй, хотя его когда-то тоже было правильно через «ю» произносить, а вот жюри вполне себе через «ю» до сих пор произносится

Открой для себя IPA.

Это вызовет у него разрыв ша^W^W разрушение целостной картины мира.

Я же сказал — много иностранцев, не понимающих разницы между «е» и «ё». Да и вообще ничерта не знающих русский.

каким образом ассоциация пауэрлифтинга у меня должна вызвать нарушение картины мира?

в слове ковер у меня вполне отчётливое «о» и не смешно ни разу

Ясненько. Будет время, сгоняй на Северо-Запад своей родины, в ДС-2, например. Только там и остались «чистые» носители языка.

Продолжайте.

каким образом ассоциация пауэрлифтинга у меня должна вызвать нарушение картины мира?

Я не могу взять на себя такой груз - сказать это.

Ну да, другое дело, что гласные в РЯ часто почти проглатываются при произношении, поэтому не всегда возможно разобрать, что собеседник сказал, из за этого и восприятие произношения слов часто с детства складывается не вполне верное

тогда зачем вообще было упоминать? флуда на ЛОРе и так хватает

Только там и остались «чистые» носители языка.

Видимо, как раз нет.

РЯ

А что это?

Гэткай жа адметнасцю беларускай мовы ёсць і літара “ё” – абавязковая да ўжывання на пісьме ў адрозненне ад рускай мовы. І менавіта “ё” робіць нашу мову непаўторнай і мілагучнай. Вельмі справядліва адзначаецца гэтымі днямі міжнароднае свята цудоўнай літары, якая ў лепшы бок адрознівае і нацыянальную літаратуру. Прыкладаў, што сведчаць аб гэтым, у яе творах шмат. Расстаўляем усе кропкі над “ё” па парадку.

Вельмі кароткі прыпынак зробім на выкарыстанні пісьменнікамі назоўнікаў, што пачынаюцца, уласна, з гэтай літары. Іх няшмат, а калі адкінуць калькіраваныя словы з рускай і замежных моў, дык застаецца зусім мала. “Дзядзіна… пякла аладкі, нервуючыся, бразгала праз меру моцна аб прыпечак ёмкаю і патэльняй”, –не мог не напісаць, чуўшы гэта з дзяцінства, наш зямляк Платон Галавач. Не меншым знаўцам сялянскага побыту быў і Іван Шамякін: “Зайшлі ў гумно, а потым праз вельмі вузкі праход, які нагадваў хутчэй нару, залезлі ў ёўню”. І яшчэ пару-тройку лаянкавых слоў выкарыстоўваюць літаратары: “– У, ёлуп.., – лаяў сябе дырэктар” (Уладзімір Караткевіч), “Нічога ты, ёлупень, не разумееш. І ніколі табе не зразумець нас”, – падумала Валя” (Іван Сіняўскі), “– Гэта мне, ёлупу, навука! – бубніць Дзямян Лукіч” (Іван Аношкін). Але куды большы слоўнікавы запас у нашых паэтаў і празаікаў, у якім літара “ё” проста цуды робіць з чытацкім успрыманнем прадметаў і рэчаў: Якуб Колас – “У ззянні песцяцца бярозы, галлё спусціўшы да зямлі”, Янка Купала – “Яшчэ не дрэмле чорнае ў закутках груганнё”, Хвядос Шынклер – “Ого, Ічэ – галава з мазгамі! Клёк у хлопца ёсць!”, Аркадзь Куляшоў – “І птушкі паслалі ёй вечны праклён”, Янка Брыль – “Сям-там скрыпеў журавель або тарахцела круцёлка над студняй”, Алесь Жаўрук – “Куды ні пойдзеш, дзе ні звернеш, у спёку ці пасля дажджу, як той сланечнік, сонцу верны, я моўчкі ўслед табе гляджу”, Максім Гарэцкі – “Панурыя гнядыя коні выйшлі за вароты і стаялі доўга ля замёта”, Максім Танк – “Я часта прыпыняюся каля сталоў, дзе разлажылі прадаўшчыцы зёлкі, сабраныя з усіх лугоў, палёў, на скрыжаваннях і на валатоўках”, Макар Паслядовіч – “Даўгахвостая вавёрка, відаць, нечым напалоханая, рыжай маланкай узлятае ўгору па карабатай кары дуба”, Еўдакія Лось – “На травінцы пад вясёлкай крошка-кропелька дрыжыць”, Міхась Машара – “Пад белым пухам лебядзіным заснула вёска сном нямым”, Мікола Аўрамчык – “Да самых краёў сырадой запеніцца ў звонкай даёнцы”… Доўжыць можна і далей, але ўжо чуюцца незадаволеныя галасы: “На якое ліха такі зяць? Ён жа ні млён ні таўкач” (Фёдар Янкоўскі), “Паўлюк вырачыўся: – Блёкату аб’елася? Ашалела? Чуюць жа ўсе?” (Леанід Калодзежны). Сапраўды, ёсць і больш зразумелыя для нашых славянскіх братоў назоўнікі, вартыя выкарыстання ва ўмовах Саюзнай дзяржавы. Ці ж не зразумеюць расіяне, аб чым пісаў наш пясняр Колас: “Панна Людміла мае столькі кавалераў, што ў мяне і адвагі няма рабіць да яе залёты”. Або Змітрок Бядуля: “Дрэвы і гайкі на далёкіх узгорках вабяць да сябе ў цянёк”. І Куляшоў: “Каня запрагаю ў калёсы, дугу закладаю ў гужы, вязу і сярпы я і косы, і граблі ў свой стан на Сажы”. І Анатоль Астрэйка: “Вось і месяц між хмар патануў, і ў суцёмках вада не ільсніцца”. А яшчэ Шамякін: “Лес скончыўся, пачалося сухое балота з высокім куп’ём…”. І Васіль Зуёнак: “Не дай мне Бог духоўным стаць бадзягам, без памяці жывой, без каранёў…”. І Рыгор Барадулін: “Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём штогодна, штогадзінна, штохвілінна, твой кожны дзень, забраны забыццём, лічы сваім найбольшым адкрыццём, ты – з дрэва часу кволая галіна”.

http://ru.wikipedia.org/wiki/Орфоэпия

Найди себе такой словарь, узнаешь много нового.

Русский язык же, по аналогии с ЯП.

не хочу, нет никакой гарантии, что их не писали безграмотные балбесы, см. Буква Ё (комментарий)

.... лёд, лёс, вёска, сёстры, цёмны, цёплы, радыёстанцыя, радыёграма, радыёантэна....

Пакутлівая літара. Літара «ё» ў беларускай мове мае вызначанае месца ў алфавіце і паслядоўныя правілы напісання. Калі параўнаць выкарыстанне яе ў іншых мовах, то адкрыецца шмат цікавых фактаў. Напрыклад, у рускай мове, з якой «ё» прыйшло ў беларускую азбуку, разнабой у яе напісанні прывёў да некаторых казусаў. Гэтаму віной даволі маруднае і да канца не прынятае ўключэнне ў правапісную

рускамоўную практыку літары «ё». Лічыцца, што яна не зусім прыдатная да скорапісу: пісаць без адрыву пяра ад паперы. Існавалі і тэхнічныя цяжкасці ў дакамп'ютэрным друку. Традыцыйная неабавязковасць напісання спарадзіла шмат памылковых прачытанняў уласных і агульных імёнаў. Калі б было трывалае правіла, то на сёння мы маглі б мець іншае напісанне і прачытанне вядомых прозвішчаў. Напрыклад, кардынал Рышэльё (рус. Решельё, фр. Rісhеllеіі), філосаф і пісьменнік Мантэскьё (рус. Монтескьё, фр. Моntеskіеii), фізік Ронтген (рус. Рёнтген, нем. Rоntgеn), мікрабіёлаг і хімік Луі Пастора (рус. Пастёр, фр. Разіеыг), мастак і філосаф М. Рорыха (рус. Н. Рё-рнх, у перакладзе са старажытнаскандынаўскай: славай (По) багаты (Яісп), англійскі палітык Чорчыль (рус. Чёр-чнлль, англ. Спіігспііі), аўстрыйскі фізік Шродынгер (рус. Шрёдннгер, нем. Зспгосііпдег) і інш. Часам неадназначнасць прыводзіць да таго, што літару «ё» выкарыстоўва-юць у словах, у якіх яе не павінна быць: афёра замест афера, грэнадзёр замест грэнадзер, у рускай мове — бытиё замест бытие, опёка замест опека. Такая сітуацыя не маг-ла не раздражняць розных людзей у розныя часы. Вядома, што да ўпарадкавання напісання літары «ё» прыклаў руку I. В. Сталін, і да канца яго жыцця пазначэнне ё больш-менш вытрымлівалася.

24 снежня 1942 г. загадам народнага камісара асветы ўведзена абавязковае выкарыстанне літары «ё». Ужо ў наш час, 3 мая 2007 г, выйшла пастанова Міністэрства адукацыі Расійскай Федэрацыі, якая прадпісвае абавяз-кова выкарыстоўваць літару «ё» ў імёнах уласных. Можна было б не праводзіць аналогіі з рускім правапісам, каб не адна акалічнасць. Шматлікія імёны ўласныя засвойва-юцца намі ва ўмовах білінгвізму. Гэта, хочаш не хочаш, накладае пэўны адбітак на напісанне і беларускіх слоў. Відавочна толькі адно: у адрозненне ад рускай у беларускай мове «ё» заўсёды пазначаецца. I калі рускія настаўнікі пазначэнне «ё» ў не акрэсленых правіламі 1956 г. выпадках не лічаць за памылку, то для нашых вучняў будзе лічыцца памылкай, калі яны не пазначацьё.

Чаму рускія так абыякава ставяцца да лёсу гэтай пакутлівай літары? Адказ можна знайсці, калі ўзгадаць, што распаўсюджанню літары «ё» яшчэ ў XVIII—XIX ст. перашкаджала стаўленне да «ёкаючага» вымаўлення як да мяшчанскага, маўлення «подлай чэрні», тады як «цар-коўнае», «екаючае» вымаўленне лічылася культурным, прыстойным і інтэлігентным. Гэта становіцца зразумелым, калі ўзгадаць пра дамінуючую кніжна-пісьмовую традыцыю фарміравання рускай літаратурнай мовы. Нават у нашы дні яна ў своеасаблівым выгнанні: у гэтым пераканаемся, калі глянем на камп'ютэрную клавіятуру . Па сёння існуе думка пра нікчэмнасць у рускай азбуцы гэтай літары.

Помнік літары «ё». Аднак гісторыя ўзнікнення самой літары даволі цікавая, і нездарма 4 верасня 2005 г. у гонар 160-годдзя ўстаноўкі манумента Мікалаю Карамзіну адбылося адкрыццё помніка літары «ё». Дарэчы, 29 ліста-пада з'яўляецца Днём літары «ё».

У новай рэдакцыі «Правіл беларускай арфаграфіі і пунктуацыі» напісанне літары «ё» амаль не памянялася: лі-тара «ё» пішацца пад націскам: лёс, вёска, сёстры, цёмны, цёплы. Заўважым, што ў адрозненне ад правіла напісан-ня о апушчана слова «толькі»: літара о пішацца толькі пад націскам. Параўнаем запіс 1959 г.: літары «о», «ё» пішуцца, як правіла, толькі пад націскам. Бачым, што сэнсавая на-грузка прыпадае на пабочнае словазлучэнне як правіла, што, аднак, не зусім суадносіцца са значэннем слова толькі. Можам меркаваць: такім чынам распрацоўшчыкі хацелі знайсці выйсце з даволі пікантнай сітуацыі, калі значэнне часціцы толькі ў сэнсе 'абмежавальнае выдзя-ленне з мноства', 'выключна' не зусім спалучаецца з як правіла. У новай рэдакцыі правапіс літар «о» і «ё» размерка-ваны па розных пунктах. У напісанні літары о ў простых словах выключэнне ліквідавана, а пры напісанні літары ё яно захоўваецца: літара ё' пішацца не пад націскам у словах з коранем ёд- і ёг-: ёдапірын, ётацыя, ётаванне. Пра-цягнем гэты невялікі пералік: ёдзісты, ёдзінол, ёданат, ёдны, ёдаформ, ёда-(дэфіцыт, прафілактыка і \нш.), ёда-ваны, ёдаформны, калію ёдыд, ёдапірон, ёдызм, ёдыпамід, ётраваць, ётаваны.

Радыё- і радые-/я-. У новай рэдакцыі «Правіл бе-ларускай арфаграфіі і пунктуацыі» размяжоўваецца напісанне першых частак радыё- (з лац. гадіо — выпра-меньваю, выпускаю промні; гасііцз — прамень) і радые-/я-(з лац. Яабіцт — хімічны элемент II групы перыядычнай сістэмы). Літара ё" пішацца ў складаных словах з першай часткай радыё-. радыёстанцыя, радыёграма, радыёантэна. Калі першая частка складанага слова ўтворана ад назвы хімічнага элемента радый, то пішацца літара е, якая з'яўляецца злучальнай галоснай: радыебіялогія, радыеактыўнасць, радыеметрычны, радыеізатоп і інш. У першым складзе перад націскам у гэтым выпадку пішацца я. радыяметрыя, радыяхімія, радыялогія, радыяграфія.

Бачым, што частка складанага слова радые-/я- па-ходзіць ад слова радый, якое скланяецца і ў якім е, я вы-конваюць функцыю злучальных галосных. У рускай мове гэтыя часткі ў напісанні супадаюць: РАДІАО... 1. Началь-ная часть сложных слов, вносяшдя значенне сл.: радно (раднофнзнка, раднопомехн, раднорубка, радно-ннструктор, раднозавод, радноннформацня, радноком-ментарнй н т. п.;; РАДІАО... 2. Начальная часть сложных слов, вносяшдя значеннесл.: радноактнвный(раднонзо-топ, раднойод, раднолюмннесценцня, радноселекцня, раднофосфор, раднофотографня, раднохнмнческнй н т. п.). Такім чынам, старое правіла не памянялася, а толькі было ўдакладнена.

Слоўнік. 3 часткай радыё- трэба пісаць: радыё-абслугоўванне, радыёабсталяванне, радыёакустычны, радыёальтыметр, радыёаматар, радыёапарат, радыё-аператар, радыёастраном, радыёаўтограф, радыёаэранавігацыйны, радыёбачанне, радыёбуй, радыёветра-мер, радыёвышка, радыёвышынямер, радыёвяшчанне, радыёгазета, радыёгалактыка, радыёганіёметр, радыёгідраакустычны, радыёгідралогія, радыёголас, радыё-дальнамер, радыёдзень, радыёдом, радыёдраматургія, радыёдыверсія, радыёдыктар, радыёдыяпазон, радыё-дэталь, радыёдэфектаскапія, радыёжурналіст, радыёза-вод, радыёзорка, радыёімпульс, радыёінжынер, радыё-інтэрв'ю, радыёкамбайн, радыёкампазіцыя, радыёкам-панія, радыёкампаратар, радыёканал, радыёкантакт, радыёкантроль, радыёканцэрт, радыёкарпарацыя, радыёкаскад, радыёкіраванне, радыёкомпас, радыёкур-сы, радыёлакатар, радыёлакацыйны, радыёлінія, радыё-лот, радыёлямпа, радыёмайстэрня, радыёмантаж, ра-дыёманцёр, радыёмаскіроўка, радыёмачта, радыёмаяк, радыёметэаралагічны, радыёметэарограф, радыёме-тэацэнтр, радыёнавігатар, радыёнавушнікі, радыёнавя-дзенне, радыёназіранні, радыёнарыс, радыёпаглыналь-ны, радыёпалярыметр, радыёпастаноўка, радыёпеленг, радыёперасоўка, радыёперашкоды, радыёп'еса, радыё-пілот, радыёпілюля, радыёпірат, радыёплакат, радыёпо-шук, радыёправадны, радыёпрагноз, радыёпражэктар, радыёпразрысты, радыёпрамысловасць, радыёпрапа-ганда, радыёпратэктар, радыёпрыбор, радыёпрыём, ра-дыёпубліцыст, радыёпульсар, радыёразведка, радыё-рубка, радыёрупар, радыёрэле, радыёрэпартаж, радыё-рэпрадуктар, радыёрэха, радыёсветлавы, радыёсеанс, радыёсекстант, радыёсетка, радыёсігнал, радыёсістэ-ма, радыёслужба, радыёслухач, радыёспектраскапія, радыёспецыяліст, радыёспартсмен, радыёспорт, ра-дыёстудыя, радыёсувязь, радыёсхема, радыётэатр, радыётэлевізійны, радыётэлескоп, радыётэлефон, ра-дыётэхніка, радыёфанія, радыёфестываль, радыёфік-цыя, радыёчасопіс, радыёшум, радыёэфір і інш.

3 часткай радые-/я- трэба пісаць: радыеадчуваль-насць, радыеактывацыйны, радыеактыўнасць, радыеахоў-ны, радыебіялогія, радыевугляродны, радыегеалагічны, радыеізатопны, радыекарбонны, радыелюмінесцэнцыя, радыелячэнне, радыенукліды, радыерэзістэнтнасць, радыесенсібілізацыя, радыетэрапія, радыеўстойлівасць, радыехімічны, радыехірург, радыеэкалогія; радыягенны, радыяграфія, радыязонд, радыялогія, радыялярыі.

Руска-беларускі слоўнік (1998) рэкамендаваў пісаць: радыёметр, радыёметрыя; радыёграф, радыеграфічны, радыеграфія.

Арфаграфічны разнабой напісання прыведзеных слоў павінен ліквідавацца з увядзеннем Закона «Аб Пра-вілах беларускай арфаграфіі і пунктуацыі».

Радыё «пацягнула» за сабой і медыя, і аўдыя? Як паказвае пісьмовая лрактыка, на манер слова радыё стала пісацца яшчэ адно слова — аўдыё. У сучасных слоўніках знаходзім: аўдыёвізуальны і аўдыявізуальны, аўдыёкасета і аўдыякасета. Чаму так адбываецца? Гэтае запазычанае слова павінна засвойвацца паводле агуль-нага правіла, якое грунтуецца на фанетычнай асаблівас-ці нашай мовы: спалучэнне галосных но ў сярэдзіне сло-ва абазначаецца на пісьме літарамі Іё (ыё) пад націскам, не пад націскам ія (ыя) снмбноз — сімбіёз, фнзнолог — фізіёлаг, бнолог — біёлаг, рацнон — рацыён, пнонер — піянер, раднатор — радыятар, пнаннно — піяніна, ста-цнонар — стацыянар і інш.; у пачатку слова пад націскам вымаўляецца і пішацца /о, не пад націскам — іа: іон, іані-зацыя, іарданец і інш.; спалучэнне іа абазначаецца на пісьме літарамі ія (ыя) незалежна ад месца націску: авіяцыя, ліяна, геніяльны, Іліяда, энтузіязм, фартэпіяна, піяніст, сацыялізм, сацыяльны, варыянт, матэрыял, матэ-рыялізм, дыяметр, дыяпазон, дыяфрагма.

Цікавы факт. Адзначым цікавую асаблівасць: словы аўдыя і медыя могуць губляць сваю лексічную самастой-насць і ператварацца ў так званыя прэфіксоіды — часткі слова, якія на сёння нельга лічыць ні прыстаўкамі, ні сама-стойнымі словамі. Гэта паўплывала на іх напісанне.

Часткі складаных слоў медыя-, аўдыя- пішуцца разам. Тое ж назіраем і ў рускім арфаграфічным слоўніку (адказны рэдактар прафесар У. Лапацін). Пад навуковым кіраўніцтвам прафесара Лапаціна ў 2000 г. выдадзены новы звод правіл рускай арфаграфіі і пунктуацыі, які так і не быў прыняты ў Расіі. Прафесар Уладзімір Лапацін ку-рыруе дзейнасць расійскага партала дгатоіа.ш. 3 імем гэтага аўтарытэтнага вучонага звязваецца развіццё су-часнай рускай арфаграфіі.

У новай рэдакцыі «Правіл» зафіксавана: часткі скла-даных слоў аўдыя- і медыя- пішуцца разам: аўдыязала, аўдыяапаратура, аўдыябізнэс, аўдыядыск, аўдыяплэер, аўдыятэкст, аўдыявізуальны, аўдыялогія, аўдыяметрыя, аўдыяальбом, аўдыяматэрыялы, аўдыяпрадукцыя, аў-дыязапіс, медыяпадзея, медыятэкст; медыябаінг, ме-дыябаер, медыябізнэс, медыявайна, медыяіндустрыя, медыямагнат, медыяплан, медыяпланаванне, медыя-рэсурсы, медыярынак, медыяселер, медыясуполка, медыяхолдынг, медыяносьбіт і інш.

Ящерица, корова произносится с безударным «о», это что-то среднее между о и а. Чтобы убедиться в этом, попроси македонца его произнести.

Ясненько. Будет время, сгоняй на Северо-Запад своей родины, в ДС-2, например. Только там и остались «чистые» носители языка.

Отнюдь.

Russian language is nenuzhen

Сам ты не нужен

Он что-то неправильно сказал? Или ты наровне с французами и другими пафосными нациями считаешь, что все обязаны говорить на твоём языке?

а если выкинуть «ё», остануться кошерные 32 буквы.

ты это, осторожнее... А то ведь у одного тоже 32 буквы было, и наверное 32 зуба. Было.

Я написал маркером на стене «Европейского» лозунг «россия для русских», - рассказал нашему криминальному корреспонденту потерпевший, 20-летний И. Иванов. - Тут ко мне подбежали три здоровых парня, стали избивать меня и орать: Почему «Россия» со строчной, где тире, имбецил? Ты не русский, что ли?

lol

корова произносится через «о»

только в твоей местности. Покатайся по Необъятной. Да и в твоей местности наверняка есть много неправильных слов. Они везде разные. У нас вроде и так и так говорят.

жи-ши произносятся через «и»,

жыриновский... (C)любой канал зомбоящика.

Ёкэлэмэнэ-ёпэрэсэтэ, нужна конечно.

я о том же: там что-то среднее, но главенствующий звук вполне конкретен, он и записывается

Просто попросил развернуть мысль, не распарсил, к чему он клонит.